در بهار سال 1949 برای نخستین بار در ایران آثار بقایای انسان عهد پیش از تاریخ را در حفاری غاری در (تنگ پبده)، در کوههای بختیاری واقع در شمال شرقی شوشتر، تشخیص داده شد. در اینجا انسان برای تهیه ی خوراک خود به شکار می پرداخت، و برای این منظور حیله را بیش از اعمال قدرت بکار می برده. وی به طرز استعمال چکش سنگی، تبردستی –تبری که به چوب دستی شکافدار متصل بود– آشنایی داشت. همه اینها ابزارهای بدوی است که به وسیله صیقل اندکی از ناهنجاری آنها کاسته می شد.
آلات استخوانی از قبیل درفش، که از استخوان حیوات می ساختند، به مراتب کمتر از مصنوعات سنگی متداول بود، لیکن انسان در آن موقع یک نوع ظروف سفالین ناهموار را که به طور ناقص پخته بود به کار می برد، و در پایان دورة سکونت در غار این ظروف از فرط دود خوردگی به رنگ سیاه سیر در آورده بود. این نوع ظروف نیز با قدیمی ترین بقایای انسان در دشت پیدا شده، و بنابراین نشانه مهمی برای ارتباط میان این دو مرحله سکونت است.
(تاریخ ایران از آغاز تا اسلام، رومن گیرشمن)
(http://www.shushtarchtb.ir)
سلام مرسی از خبری که زدین خیلی از استادای تاریخ بدلیل ناآگاهی در مورد این غار این موضوع رو کتمان میکنند سرکلاس!! محل دقیق این غار روستای پبده واقع در شهرستان لالی میباشد..
مرسی